Acidantera, afrykańska piękność
Nazwa - acidanthera - pochodzi od greckich słów: akis - szpic i anthera - pylnik.
Wieloletnia roślina cebulowa o żywozielonych mieczykowatych liściach. Wyróżnia się przyjemnie pachnącymi, białymi gwiaździstymi kwiatami z ciemną (karminową, brązowo-czerwoną lub fioletową)gardzielą. Kwiaty zebrane po kilka w luźnych gronach o średnicy nawet do 10 cm. Dorasta do 100 cm wysokości. Należy do rodziny kosaćcowatych. Pochodzi z południowej Afryki, jest podobna do kosaćca (irysa) i mieczyka.
Kwitnie: lipiec - sierpień.
Okres sadzenia: kwiecień - czerwiec.
Wymagania: gleba bogata w próchnicę, ciepła oraz zasobna w składniki pokarmowe. Stanowisko słoneczne, dobrze znosi również półcień. wykopywanie cebul: od końca września do października, robimy to bardzo ostrożnie, aby nie zgubić cebulek przybyszowych, przez zimę cebule przechowujemy w dość ciepłym pomieszczeniu (15 do 17°C), gdyż w niższej temperaturze łatwo gniją.
UWAGA: Acidantera w sprzyjających warunkach bardzo się rozrasta , należy ja sadzić w pewnej odległości od siebie.

Agapant, lilia afrykańska
Nazwa pochodzi od greckich stów agape- miłość i anthos- kwiat.
Bylina kłączowa z rodziny liliowatych pochodząca z Afryki Południowej. Ma długie, szablaste, ciemnozielone liście oraz okazałe kuliste lub nieco spłaszczone kwiatostany (baldachy). Baldachy składają się z kilkudziesięciu pojedynczych kwiatów barwy niebieskiej lub białej, które pojawiają się na szczycie długich (nawet 1 m wysokości), bezlistnych pędów kwiatostanowych.
Wymagania gleba gliniasta z dodatkiem torfu i piasku .Obfite podlewanie podczas wegetacji.
Agapant nie zimuje w naszych warunkach klimatycznych w gruncie, nie toleruje mrozów. Dlatego najlepiej uprawiać go w pojemnikach wystawianych wiosną do ogrodu. Przed nadejściem mrozów, należy przenieść pojemniki do chłodnego pomieszczenia z dostępem światła, ograniczyć podlewanie i przechowywać w temperaturze 1–8°C.

Babiana
Nazywana bywa „korzeniem pawiana”, bo jej mięsiste bulwy są przysmakiem tych małp Babiana pochodzi z Afryki i jest przedstawicielem rodziny kosaćcowatych Iridaceae. Osiąga około 30 cm wysokości. Na wyprostowanym pędzie kwiatowym ma dziesięć lub więcej delikatnych kwiatów podobnych do frezji. Płatki mają różne odcienie fioletu (w naturze spotyka się także babiany różowe, białe, żółte) Wymagania: stanowiska słoneczne, ciepłe, osłonięte, gleba próchnicza, żyzna, przepuszczalna, zasobna w składniki pokarmowe. Podczas wzrostu i kwitnienia wymaga dużo wilgoci i składników pokarmowych. Wrażliwa na mróz, należy ją wykopywać na zimę i przechowywać w zabezpieczonych przed mrozem pomieszczeniach, przysypane np. piaskiem (tem. powyżej 10oC).
Sadzenie cebul: kwiecień na głębokość 5 do 8 cm,
okres kwitnienia: czerwiec do lipiec,
wykopywanie cebul: wrzesień,
Rozmnażanie: przez podział bulw w okresie jesiennym.

Bletilla
Należy do storczyków pochodzi z Chin i Japonii.
Kwiaty składają się z 5 wąskich, różowopurpurowych płatków, płatki rozchodzą się promieniście nad szerokim, niższym płatkiem, zwanym warżką, kwiaty zebrane w szczytowe, wielokwiatowe grona, liście cienkie, pofałdowane, barwy zielonej, ostro zakończone, wys. około 40 cm stanowisko: zacienione lub lekko zacienione, gleba dobrze przepuszczalna i bogata w próchnicę, należy dbać aby była dobrze wilgotna, sadzimy do ażurowej doniczki i wkopujemy wraz z doniczką w ogrodzie, chroniąc rośliny przed wiosennymi przymrozkami,
okres kwitnienia: maj, czerwiec. Kwiaty utrzymują się nawet do 6 tygodni wykopywanie cebul: jesienią po zżółknięciu liści wykopuje się doniczkę z kłączem i po przesuszeniu podłoża umieszcza w miejscu chłodnym o temp. około 5°C w celu zapewnienia zimowego spoczynku.

Brodiea
Roślina cebulowa należąca do liliowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej. Kwiaty w kształcie niebieskofioletowych dzwonków zebranych w baldachy, wys. 30 do 50 cm. Liście mieczykowate, wąskie, po kilka z jednej cebuli.
okres kwitnienia: maj- lipiec
wykopywanie cebul: wrzesień, październik,
Wymaga stanowiska słonecznego, dobrze przepuszczalnej, próchniczej, żyznej gleby i osłoniętego zacisznego miejsca.
Cebule sadzimy wiosną (kwiecień/maj) w gruncie na głębokość około 10-15 cm, przy rozstawie 8- 15 cm, na przełomie września/października należy ją wykopać i przezimować w chłodnym, zabezpieczonym przed mrozem pomieszczeniu.

Chlidantus
Wymaga słonecznego miejsca i żyznej przepuszczalnej gleby. Cebule należy wysadzać do gruntu wiosną tj. od IV do V na głębokość 3 - 5 cm.
W trakcie wzrostu odchwaszczać, w miarę potrzeby podlewać i zasilać nawozami. Chlidantus jest rośliną częściowo mrozoodporną toteż bezpieczniej będzie wykopać cebule po przekwitnieniu, następnie zasuszyć, oczyścić i przechować przez zimę podobnie jak mieczyki. Roślina rozmnażana jest przez cebule przybyszowe wiosną.

Crinum
Potocznie zwana krynką, Pochodzi z rodziny amarylkowatych, wytwarza przepiękny , olbrzymi kwiatostan , zbliżony kształtem do Amarylisów. Crinum zakwita w połowie lata trąbkowymi kwiatostanami w kolorze biało-różowym. Rozrastając się tworzy sporej wielkości krzaczek wytwarzając po kilka pędów kwiatowych. Liście zielone równowąskie, rynienkowate tworzące swoimi nasadami pseudopęd. W ciągu roku wytwarza dużo cebulek przybyszowych, które wykopujemy przed nastaniem mrozów, przechowujemy w suchym najlepiej ciemnym i chłodnym miejscu .
Wymagania żyzna, próchniczna, wilgotna, ale przepuszczalnej ziemi. Pełne słońce.
Do gruntu wysadzać na przełomie kwietnia i maja

Sparaksis, cygański kwiat
Pochodzi z Afryki Południowo-Zachodniej Należy do rodziny kosaćcowatych i jest blisko spokrewniony z frezją. Rośliny te dorastają do wysokości około 40 cm, mają wąskie mieczowate liście, ustawione pionowo do góry. Kwiatostanem jest kłos złożony średnio z 5 kwiatów (może ich być od 1 do 9). Kwitnienie trwa średnio 3 tygodnie, do początku lipca lub połowy sierpnia Kwiaty są promieniste, barwy karminowoczerwonej, a u form mieszańcowych mogą też być różowe, fioletowe i białe, zawsze z kontrastowo wybarwionym dnem kwiatowym w kolorze brązowo-żółtym. Roślina nie jest zimotrwała, dlatego bulwy trzeba wykopywać na początku września i sadzić w wczesną wiosną (od początku do końca kwietnia). Sparaksis jest typową rośliną rabatową — należy go sadzić w słonecznych miejscach. Źle rośnie na stanowiskach zacienionych, w sąsiedztwie drzew, krzewów i wysokich ekspansywnych bylin,

Dalia
Korzenie dalii są zgrubiałe, bulwiaste. Łodyga sztywna, wysoka, wewnątrz pusta. Pierzastodzielne liście są na niej osadzone naprzeciwlegle. Brzeg blaszki liściowej jest ząbkowany
Dalie wymagają stanowiska słonecznego lub lekko zacienionego, gleby przepuszczalnej, lekko wilgotnej, zasobnej w składniki pokarmowe Okres kwitnienia: od lipca do października
Rośliny rozmnaża się przez podział kłączy, przez sadzonki lub nasiona Roślina wrażliwa na mróz.

Dziwaczek
Roślina jednoroczna z rodziny dziwaczkowatych. Pochodzi z Meksyku. Jego pędy osiągają 70–80 cm wysokości, są rozgałęzione od nasady, grube i sztywne, a liście jajowate i zaostrzone. Kwiaty maja lejkowaty kształt, są białe, żółte lub czerwone, skupione w kątach górnych liści. Otwierają się około godziny 16.00, kwitną jedną noc wydając miły zapach i przekwitają rankiem następnego dnia.
Kwitnie od połowy VII do końca VIII
Dziwaczek wymaga gleby żyznej i wilgotnej oraz słonecznego stanowiska.
Karpy wykopuje się jesienią, zimą przechowuje w miejscu zabezpieczonym od mrozu, a przed wysadzeniem na miejsce stałe – dzieli.

Eukomis, lilia grzywiasta
roślina z rodziny hiacyntowatych pochodząca z Afryki Południowej, Na pędzie kwiatostanowym o długości około 50 cm znajduje się groniasty kwiatostan złożony z kilkudziesięciu kwiatów (w zależności od gatunku i odmiany zielono-białych, zielono-żółtych lub zielono-różowych) zakończony pióropuszem krótkich liści. Liście dolne lancetowate o pofalowanych brzegach, żywozielone, osiągające około 40 cm wysokości. Okres sadzenia: kwiecień - czerwiec na głębokości 10 cm.
Kwitnie: lipiec - sierpień.
Wymagania:dobrze rośnie na glebach żyznych, próchnicznych, na stanowisku słonecznym lub półcienistym.
Jesienią cebule wykopać, oczyścić, przechowywać w suchym i przewiewnym pomieszczeniu zabezpieczone przed mrozem.

Frezja
Posiadają zgrubiałe pędy długości 20-30 cm oraz wąskie, mieczowate liście, znajdujące się w dolnej części pędu. Dekoracyjne kwiaty (m.in. białe, żółte, lila) są dzwonkowate, bardzo pachnące i zebrane w jednostronne grona.
Kwitnie: czerwiec - sierpień.
Okres sadzenia: kwiecień.
Frezję należy sadzić w glebach lżejszych, przepuszczalnych, przewiewnych, w miejscu słonecznym i ciepłym. Wymaga obfitego i regularnego podlewania.
Bulwy należy wykopać przed pierwszymi przymrozkami po zaschnięciu nadziemnej części rośliny, potem należy je przesuszyć i oczyścić. Przechowywać w niskiej temp. (2 - 5 oC).

Galtonia hiacynt letni
Pochodzenie: Afryka Południowa Należy do rodziny liliowate Lancetowate liście osiągają długość 40- 50 cm. Kwiaty pachnące wielkości 5 cm w kształcie dzwonków zwisających w dół zebrane w luźne grona po około 20-30 szt rozwijające się stopniowo od dołu do góry. Osiąga wysokość do jednego metra. Duże dorodne cebule mogą wytworzyć kilka pędów kwiatowych.
Kwitnie: lipiec - sierpień,
Okres sadzenia: kwiecień – maj na gł. 8-15 cm w odstępach co 15-20 cm. Najlepiej rośnie w miejscach słonecznych, na glebach żyznych, próchnicznych i dostatecznie wilgotnych.
Cebule wykopuje się gdy pędy zaczynają żółknąć (IX lub X.) Po wykopaniu obciąć liście tuż nad cebulą, oczyścić i przechowywać w suchym pomieszczeniu w skrzynkach, zasypane torfem, w temp. 10 - 12oC.

Homeria
Kwitnie latem w kolorach od kremowego przez żółty do ceglastego. Pojedynczy kwiat umieszczony na długiej łodydze utrzymuje się tylko kilka dni, ale ilość pąków zapewnia kwitnienie na kilka tygodni Kwiaty pachnące , w dzień otwierają sie , nocą zamykają. Dorasta do wysokości 50 cm.
Sadzimy ją wiosną (maj) na głębokość 3-4 cm w rozstawie 10 cm. Wymaga słonecznego stanowiska i przepuszczalnej gleby. W czasie wegetacji systematycznie odchwaszczamy i w razie suszy podlewamy. Jesienią wykopujemy, oczyszczamy i przechowujemy przesypane torfem lub piaskiem w piwnicy.
Rozmnaża się z nasion, przez podział bulwek lub odrosty jesienią.

Iksja
Należy do rodziny kosaćcowatych Iridaceae. Pochodzi z południowej Afryki kwitnie wiosną i latem bylina bulwiasta, charakteryzująca się cienkimi łodygami i wąskimi liśćmi. Liczne gwiaździste sześciopłatkowe kwiaty zebrane w wiechy lub kłosy w barwach zależnie od gatunku: biel, żółć, pomarańcz, róż, szkarłatny. Wewnątrz kwiatu widoczny ciemny deseń. Osiągają wysokość do 80 cm.
Wymaga słonecznego, osłoniętego od wiatru stanowiska, żyznej, przepuszczalnej glebie.
Sadzenie cebul - kwiecień, maj na głębokość 5 cm,
Okres kwitnienia - czerwiec, lipiec
Rozmnażamy je poprzez cebulki przybyszowe, które dzielimy w czasie spoczynku.
Zimowanie W cieplejszych regionach w gruncie pod okryciem, w chłodniejszych wykopujemy i przechowujemy w zabezpieczonych przed mrozem pomieszczeniach.

Inkarwilla,  gloksynia gruntowa
Występuje w zachodnich Chinach i Tybecie. Tworzy burakowaty korzeń grubości do 5 cm Liście długości do 30 cm, paprociowate tworzą kępę, z której latem wyrasta wysoki, sztywny pęd, osiągający nawet 50cm. Na szczycie tego pędu kwitną duże długości 5-7 cm, kielichowate, białe bądź różowe kwiaty z szeroką żółtą gardzielą, które przyciągają roje motyli. W kwiatostanie znajduje się od 2 do 12 kwiatów.
Kwitnie: czerwiec - sierpień.
Okres sadzenia: kwiecień - maj na głębokość ok. 10 cm. ( stożek wzrostu powinien lekko wystawać nad ziemię).
Wymagania gleba gliniasto-piaszczystej, alkaliczna i przepuszczalna. Stanowisko ciepłe, słoneczne i półcieniste, ale nie suche. Wymaga przykrycia na zimę warstwą liści lub innego pokrycia.

Irys holenderski
Wymaga gleb lekkich, przepuszczalnych i zasobnych w składniki pokarmowe. Irysy cebulowe lubią otwartą przestrzeń i dużo słońca Sadzić cebule w IV. Głębokość sadzenia 10-12 cm . Na wiosnę od początku wegetacji podlewać i zasilać. Po zżółknięciu liści należy cebule wykopać, oczyścić i przechowywać w piwnicy, podobnie jak mieczyki.

Ismena błonczatka
roślina pochodząca z Ameryki Południowej, o bardzo dekoracyjnych kwiatach podobnych do narcyza trąbkowego. Kwiat jest duży, z długim przykoronkiem, okółkiem wąskich płatków oraz wystającymi pręcikami. Pachnące kwiaty zebrane są na szczycie bezlistnych szypułek. Dorasta do ponad 70 cm wysokości.
Rośliny sadzimy do gruntu w maju głębokość 10 - 20 cm. Gleba powinna być żyzna, wilgotna. Stanowisko słoneczne i osłonięte od wiatru. Wymaga regularnego, obfitego podlewania, a także dokarmiania (stosujemy nawozy mineralne wieloskładnikowe, jednak nie później niż do początku sierpnia, aby nie przedłużać wegetacji).
Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Cebule wykopuje się w 4 - 5 tygodni po przekwitnięciu, kiedy liście zaczynają żółknąć, nie później niż w połowie września. Wykopane cebule układamy w skrzynki, przesypujemy trocinami i przechowujemy w temp. 15oC.

Jaskier
Jaskier dorasta do 60 centymetrów. Pędy wzniesione, pokrój krzaczasty, rozrasta się kępami Liście dłoniaste, jasnozielone, ząbkowane na brzegach. Kwiaty osadzone na końcach pędów, pełne. Pędy kwiatowe wyrastają nad liście. Jaskier kwitnie od maja do końca czerwca Stanowisko słoneczne do półcienistego. Gleba wilgotna lub umiarkowanie wilgotna bogata w składniki pokarmowe. Jaskier nie toleruje suchej gleby.
Bulwy sadzi się od kwietnia. Przed sadzeniem zalecane jest moczenie bulw przez kilka godzin w letniej wodzie lub intensywne podlanie bulw bezpośrednio po posadzeniu.
Rozmnażanie przez wysiew nasion bezpośrednio po zebraniu lub przez podział rośliny. Zaraz po zaschnięciu liści trzeba bulwy wykopać i po wysuszeniu i oczyszczeniu przechowywać przez zimę.

Calla
Dziko występuje w Afryce Środkowej i Południowej. Charakteryzują się one szeroko strzałkowatymi, mięsistymi liśćmi, osadzonych na prostych ogonkach . Kwiaty zebrane w kolby kwiatostanowe są otoczone pochwą kwiatową na kształt lejka, u niektórych gatunków pochwa kwiatowa ma dodatkowe przedłużenie służące jako lądowisko dla zapylających owadów. Wysokość do 80 cm. wysokości. Wymaga stanowiska jasnego, słonecznego i ciepłego Po przekwitnięciu kalla zaczyna przechodzić w stan spoczynku co objawia się zółknięciem i zasychaniem liści. Należy zaprzestać podlewania i zasuszenia roślin. Zasuszone bulwy, czyścimy i przechowujemy w wilgotnym torfie lub trocinach. Wiosną bulwy wysadzamy.

Komelina
Roślina wieloletnia. Na wyprostowanych sztywnych pędach pojawiają się kwiaty o bardzo intensywnym kolorze. Kolor- kwiaty-niebieski. Wysokość dorosłej rośliny -40cm
Kwitnienie -VII-do przymrozków
Stanowisko - słoneczne, zaciszne.
Gleba- każda ogrodowa
Bulwiaste korzenie należy wysadzić do gruntu z początkiem maja na gł. 8-12 cm w odstępach co 10-15 cm .
Wykopywanie bulw rozpoczynamy w momencie gdy zaschną liście tj. IX. Przechowujemy je przesypane torfem, trocinami lub piaskiem w piwnicy.

Liatra
Bardzo oryginalna roślina z niespotykanymi kwiatami. Podłużne kłosy rozkwitają inaczej niż u innych roślin czyli od góry do dołu. . Główki kwiatowe zebrane w kwiatostany w kształcie kolb. Osiąga wysokość 50-75cm. Liście proste, dorastają do 30cm, tworzą zwarte kępy. Kwitnie w lipcu- wrześniu.
Wymagania Potrzebuje gleby żyznej i przepuszczalnej oraz słonecznego stanowiska, niezbyt wilgotnego. Gleba bogata w składniki pokarmowe. Rozmnażanie wiosną przez podział rośliny lub wysiew nasion.
Okres sadzenia: kwiecień - czerwiec. Bulwy jesienią wykopać i przechowywać w pomieszczeniu chronionym od mrozu.

Mieczyk
Mieczyki, to rośliny trwałe, wysokość 100-120 cm, o nierozgałęzionej prostej łodydze u nasady zgrubiałej a zakończonej kłosowatym kwiatostanem. Kwiaty przeważnie barwne i duże w ilości 12- 24 na jednym kwiatostanie.
Wymagają stanowiska słonecznego, osłoniętego od wiatru, gleby próchniczej, żyznej o odczynie obojętnym, zasobnej w składniki pokarmowe
Bulwy sadzi się na przełomie kwietnia i maja, nie później niż 15 maja, co 20 cm na głębokość 6-10 cm. Mieczyki mają wysokie wymagania wodne, zwłaszcza w okresie tworzenia kwiatostanów. Należy podlewać je obficie ale niezbyt często.
Okres kwitnienia Lipiec- sierpień.
Bulwy na zimę należy wykopać, najlepszą porą będzie październik. Pędy ucinamy nad powierzchnią ziemi przed wykopaniem, lub zaraz po wykopaniu zachowując delikatność. Otrzymane bulwy należy i umieścić w przechowalni, zapewniając temperaturę około 5 oC.

Krokosomia
Jej naturalne miejsce występowania, to Afryka Południowa. Nazwa pochodzi od greckiego krokos oznaczającego szafran i osme - zapach. Krokosmia ma wąskie szablaste liście i sztywne pędy kwiatowe o długości 60-80 cm zakończone luźnym kłosem kilkunastu dzwonkowatych kwiatów o intensywnej, ciepłej barwie
Sadzenie cebul: maj, czerwiec, na głebokości około 5 cm,
gleby przepuszczalne ale wilgotne, stanowisko słoneczne do lekko ocienionego,
Okres kwitnienia: lipiec, sierpień,
Wykopywanie cebul: wrzesień, październik

Nerine
W naturalnych warunkach występuje w południowej Afryce. Jej kwiaty przypominają wyglądem amarylisa, ale są o niego trochę mniejsze. Liście są długie i ciekie,
Kwitnie: lipiec - wrzesień.
Okres sadzenia: kwiecień -czerwiec.
Wymagania Nerine należy posadzić na stanowisku słonecznym, ale nie bezpośrednio nasłonecznionym.
Cebule należy wykopywać, gdy liście zaczynają zasychać. Po wykopaniu cebule przesuszyć w przewiewnym pomieszczeniu i oczyścić. Przechowywać przykryte warstwą wilgotnego torfu. 

Paciorecznik, canna
Nazwa pochodzi od greckiego słowa kanna-trzcina. Paciorecznik jest rośliną tropikalną pochodzącą z takich obszarów świata jak: Ameryka Północna i Południowa, Azja zwrotnikowa oraz Afryka. Zbudowana jest z krótkiego grubego kłącza lub z bulwy, z którego wyrastają pędy osiągające wysokość 100 - 200 cm (zależnie od odmiany) o dużych lancetowatych liściach. Kwiaty (w kolorze białym, żółtym, różowym, czerwonym lub pomarańczowym) są asymetryczne, duże zebrane w kłosy na szczycie grubych, mięsistych pędów. Kwitną przez całe lato, do pierwszych przymrozków.
Kłącza kanny sadzimy w rozstawie 40 x 50 cm na głębokość do 10-15 cm. Długą część kłącza układamy poziomo w gruncie z oczkiem ku górze, jeśli jest widoczne. Sadzimy je do gruntu zazwyczaj w końcu kwietnia nie później jak do 15 maja.
Pacioreczniki wymagają głęboko uprawionej, luźnej i bogatej w składniki odżywcze ziemi . Najlepiej rosną w osłoniętej od wiatru, słonecznej części ogrodu. Canny uwielbiają pełne słońce i wymagają minimum 6 godzin bezpośredniego światła słonecznego. Tolerują jednak miejsca lekko zacienione.
Przed nadejściem przymrozków wykopujemy całą roślinę z bryłą korzeniową, a następnie ostrym nożem odcinamy łodygę. Odcięte kłącze otrząsamy z nadmiaru ziemi i przenosimy w miejsce o temp. około 12 °C.

Serduszka
Należy do rodziny Papaveraceae-makowate. Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej. Roślina, która tworzy kępy osiągające wysokość do 80cm. Posiada niebiesko-zielone odziomkowe liście długości do 20 cm (przypominające pokrojem liście paproci), które po przekwitnięciu rośliny opadają. Jej kwiaty są różowo-białe, zebrane w długie grona, a kształtem przypominające serduszka, z którego wypływa łza.
Sadzimy ją w kwietniu, a kwitnie w maju.
Najlepiej rośnie w półcieniu, na glebie żyznej i dostatecznie wilgotnej, szczególnie wiosną. Jest nieco wrażliwa na znaczniejsze spadki temperatury zimą , dlatego dobrze jest okrywać na ten czas korzenie liśćmi lub torfem.
Serduszkę rozmnaża się przez podział roślin, przez sadzonki lub rzadziej przez nasiona.

Szczawik
Należy do rodziny szczawikowatych. Szczawik posiada niewielką bulwkę lub kłącze z której wyrasta kilkanaście liści w kształcie czterolistnej koniczynki, ich kolor jest bardzo różny od zielonego do purpurowego. Kwiaty delikatne w kolorze białym lub różowym osadzone po kilka na bezlistnym pędzie mają dzwonkowaty kształt i nie pachną. Szczawiki można podzielić na dwie grupy: mrozoodporne i wrażliwe na niskie temperatury. Płatki kwiatów szczawika otwierają się w ciągu dnia i zamykają o zmierzchu. 
Kwitnie: lipiec - sierpień.
Okres sadzenia: kwiecień-czerwiec. Sadzić w odległości 8 - 10 cm, w miejscach nie wystawionych na ostre słońce. Może rosnąć w cieniu. Pod koniec października wyjmujemy cebulki, obcinamy łodygi, suszymy i odstawiamy cebulki do chłodnego i suchego miejsca. W marcu sadzimy je i rozpoczynamy uprawę od nowa.
Wielkość: 15-30cm.

Śniadek
Śniadek to wspaniały kwiat cebulkowy, znanych jest bardzo wiele rodzajów tej rośliny ale uprawianych jest zaledwie kilka, ponieważ są to rośliny ciepłolubne i bardzo często wymarzają podczas zimy. Jednym z gatunków wytrzymałych na niskie temperatury jest śniedek baldaszkowy – ornithogalum umbellatum. Kwiaty śnieżnobiałe, delikatne, zabrane w wiechy, kształtem przypominają małe gwiazdki. Cechą ciekawą jest fakt otwierania się kwiatów ok. godziny 10-11 oraz zamykania się w godzinach 15-16.
Dobrze czuje się przede wszystkim w miejscach nasłonecznionych, w glebie lekkiej i dobrze przewietrzonej, ale toleruje też inne warunki nasłonecznienia oraz gleby.
Rozmnażanie przez cebulki przybyszowe których tworzy olbrzymie ilości.
Cebulki sadzimy na przełomie września – października na głębokość ok. 8-10 centymetrów.
Okres kwitnienia Śniadek baldaszkowaty kwitnie najczęściej od połowy kwietnia do końca maja.
Zimowanie W zależności od gatunku cebulki wykopujemy pod koniec lipca, odmiana baldaszkowa jest odmianą mrozoodporna.

Tygrysówka
Pochodzi z Meksyku. Kwiaty o wspaniałym ubarwieniu np. białe, czerwono nakrapiane, żółte z czerwonymi plamami i odwrotnie, różowawe z cętkami w barwie karminu. Trzy zewnętrzne listki okwiatu są większe i lekko odgięte ku dołowi w przeciwieństwie do wewnętrznych, mniejszych i wyprostowanych. Średnica kwiatów wynosi około 10-15 cm, które są osadzone na pędach wysokości 30-50 cm. Tygrysówka rozwija się z cebulki, która wytwarza od jednego do kilku pędów, na których pojawia się 2-5 pąków, które stopniowo się rozwijają. Liście są mieczykowate i ociągające do 40 cm wysokości. Wadą kwiatów tygrysówki jest to, że kwitną tylko jeden dzień, rozwijając się przed południem a więdnąc już pod wieczór.
Okres sadzenia: kwiecień - czerwiec. Kwitnie: lipiec - sierpień. Tygrysówka najlepiej rośnie na glebach żyznych, dostatecznie wilgotnych i zasobnych w składniki pokarmowe. Wskazane jest uprawiać rośliny w świetle rozproszonym, nie w miejscach bardzo nasłonecznionych.
Cebule należy wykopać na początku października. Przechowywać w pomieszczeniu chronionym przed mrozem